Beschrijving rode ibis

Leefgebied

Het leefgebied van de rode ibis is gevarieerd en groot, omdat ze zich als nomaden verplaatsen tussen de nestplaatsen en voedingsplaatsen. Ze leven tussen de wetlands in het noorden van Zuid-Amerika. De broedplaatsen liggen in het noordwesten van Colombia en langs de Atlantische kust en in Brazilië.

Uiterlijk

De rode ibis is een felrode vogel met glanzende blauwzwarte vleugelpunten van 50 cm lang. De rode ibis heeft een gebogen snavel. De jongen zijn nog niet zo mooi gekleurd als hun ouders. Zij zijn bruin met een witte romp en onderkant. Ibissen zijn langbenig en hebben lange nekken. Mannetjes en vrouwtjes zijn hetzelfde qua kleur maar de mannetjes zijn groter en hebben langere snavels. Ze wegen rond de 775 tot 925 gram en zijn 56 tot 86 centimeter lang en hebben een spanwijdte van 52 tot 56 centimeter.

Wetenswaardigheden

  • In tegenstelling tot volwassen exemplaren zijn jonge vogels bruin met een witte romp en onderkant.
  • Ze hebben de rode kleur te danken aan de garnalen die ze eten.
  • Als een indringer te dicht in de buurt van de kolonie komt, helpen alle ibissen uit de kolonie met het verdedigen van de nesten.

Voedsel in de natuur

Rode ibissen foerageren in ondiepe plassen, langs de kust en in de modder. Tegen de honger, maar ook voor hun bloedrode kleur moeten ze veel garnalen eten. Ze eten voornamelijk krabben en rivierkreeften die ze in de modder zoeken bij eb. Ook eten ze kikkers, kleine slangen en vissen, insecten, schaaldieren en ongewervelden.

Gedrag

Ze leven in groepen van tientallen vogels en vliegen in formatie van hun slaapplaatsen naar hun voedselplaatsen. Slapen doen ze in grote groepen samen met reigers in de parwabossen. Als een indringer te dicht in de buurt van de kolonie komt, helpen alle ibissen uit de kolonie met het verdedigen van de nesten. Andere vogelsoorten stelen vaak de eieren van de ibissen, waardoor ze de nesten samen verdedigen. Ze zoeken voedsel met verschillende vogelsoorten, waarschijnlijk zodat ze zich beter kunnen verstoppen tussen de vogels als er roofdieren komen.

Predatie

Het grootste gevaar voor de rode ibissen zijn de grotere katachtigen en roofvogels. Hun beste verdediging is het samenblijven in grote groepen. Op die manier kunnen de mannetjes hun grotere lichamen gebruiken om hun jongen en hun vrouwtjes te verdedigen. De grote groepen zijn ook handig omdat ze elkaar kunnen waarschuwen als er gevaar dreigt.

Voortplanting in de natuur

Rode ibissen broeden in vrij grote kolonies. De mannetjes zorgen voor nestmateriaal, de vrouwtjes bouwen de nesten. De nesten liggen vaak dicht bij elkaar, meer dan één per boom, waarschijnlijk om de kans op predatie te verkleinen. De mannetjes vertonen baltsgedrag om vrouwtjes aan te trekken. Een vrouwtje moet voorzichtig zijn als ze een mannetje benaderd omdat hij haar kan aanvallen als ze niet in zijn buurt blijft. Het mannetje paart vaak met meerdere vrouwtjes. Ze leggen de eieren in november en december. Er worden drie tot vijf eieren gelegd. Het broeden duurt 19 tot 23 dagen. Beide ouders zorgen voor de jongen. De kuikens vliegen uit na 35 dagen en zijn na 75 dagen onafhankelijk.

Bedreiging

Tot voor kort werd er meedogenloos op rode ibissen gejaagd voor hun vlees. De eieren worden weggehaald en de jongen worden als huisdier verkocht. Ook habitat verlies en vervuiling is een grote bedreiging.

Bronnen:

Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 3.0 Unported-licentie.