Cites

CITES (the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) is een internationale overeenkomst tussen regeringen. Het doel is te garanderen dat internationale handel in wilde dieren en planten geen bedreiging is voor hun voortbestaan.

Door de wijdverbreide informatie van tegenwoordig over de bedreigde status van veel bekende diersoorten, zoals tijgers en olifanten, lijkt de noodzaak van een dergelijk verdrag vanzelfsprekend. Maar toen in zestiger jaren van de vorige eeuw de eerste ideeën voor CITES gestalte kregen, was de internationale discussie over de regulatie van handel in wilde planten en dieren relatief nieuw. Achteraf gezien, is de noodzaak voor het CITES duidelijk. De jaarlijkse waarde van de internationale handel in wilde planten en dieren wordt geschat op miljarden dollars waarbij het om honderden miljoenen planten en dieren gaat. De handel is divers, variërend van levende dieren en planten tot een enorme hoeveelheid producten die daar van afgeleid zijn, met inbegrip voedingsmiddelen, exotische lederwaren, houten muziekinstrumenten, hout, toeristische curiosa en medicijnen. De exploitatieniveaus van sommige dieren- en plantensoorten zijn hoog en de handel daarin, kan samen met andere factoren, zoals het verlies van leefgebied, leiden tot hevige aantasting van de populaties en kan er zelfs voor zorgen dat sommige soorten bijna uitsterven. Veel diersoorten in deze handel zijn niet bedreigd, maar het bestaan van een overeenkomst betreffende de duurzaamheid van de handel is belangrijk om deze soorten voor de toekomst te behouden.

Omdat de handel in wilde dieren en planten grensoverschrijdend is, is er internationale samenwerking vereist om bepaalde soorten te beschermen tegen over-exploitatie. CITES is in de geest van deze samenwerking opgezet. Tegenwoordig regelt CITES, met verschillende niveaus, de bescherming van meer dan 30.000 soorten planten en dieren, of ze nu worden verhandeld als levende exemplaren, bontjassen of gedroogde kruiden.

CITES is opgesteld naar aanleiding van een resolutie van een vergadering van de leden van de IUCN (The World Conservation Union) die aangenomen is in 1963. Over de tekst van het verdrag is uiteindelijk overeenstemming bereikt tijdens een bijeenkomst van vertegenwoordigers van 80 landen in Washington DC., Verenigde Staten van Amerika, op 3 maart 1973, en op 1 juli 1975 trad CITES 1975 in werking. Het origineel van het Verdrag is in het Chinees, Engels, Frans, Russisch en Spaans vertaald.

CITES is een internationale overeenkomst waaraan landen vrijwillig meedoen. De lidstaten die ingestemd hebben om zich te houden aan de overeenkomst ( 'jpined' CITES) staan bekend als 'partijen'. Hoewel CITES juridisch bindend is voor de partijen - met andere woorden zij moeten het verdrag uitvoeren – vervangt het niet de nationale wetgeving. Het verschaft eerder een kader dat dient te worden gerespecteerd door elke partij, die zijn eigen nationale wetgeving moet vaststellen om ervoor te zorgen dat CITES op nationaal niveau wordt uitgevoerd.

Tegenwoordig zijn er 175 partijen lid van het CITES.

Bron: https://cites.org/eng/disc/what.php

CITES functioneert bepaalde controles uit te oefenen op de internationale handel in bepaalde dieren- en plantensoorten. Voor alle invoer, uitvoer en wederuitvoer van soorten die onder de conventie vallen moet geautoriseerd worden door middel van een vergunningenstelsel. Ieder lid van de conventie moet één of meer toezichtsorganen belasten met het beheer van dat vergunningenstelsel en zich door één of meer wetenschappelijke organen laten adviseren over de gevolgen van de handel voor de status van een soort.

De soorten die onder CITES vallen worden vermeld in drie bijlagen al naar gelang de bescherming die zij nodig hebben.

Bijlage I en II

• Bijlage I omvat soorten die met uitsterven bedreigd worden. Handel in specimens van deze soorten is alleen toegestaan in uitzonderlijke omstandigheden.

• Bijlage II bevat soorten die niet direct met uitsterven worden bedreigd, maar waarin de handel moet worden gecontroleerd om te vermijden dat die handel een gevaar gaat opleveren voor het voortbestaan van de soort.

De Conference of Parties (CoP), het hoogste besluitvormend orgaan van de Conventie die alle lidstaten omvat, is overeengekomen om op basis van een reeks biologische- en handelscriteria te bepalen of een soort moet worden opgenomen in bijlage I of II. In elke vergadering van de CoP, doen partijen op basis van deze criteria voorstellen voor het aanpassen van de twee bijlagen. Deze wijzigingsvoorstellen worden besproken en vervolgens wordt er over gestemd. Er is ook een schriftelijke procedure mogelijk tussen de bijeenkomsten door, maar daar wordt zelden gebruik van gemaakt.

Bijlage III

Deze bijlage bevat soorten die beschermd zijn in ten minste één land, dat andere CITES-leden om bijstand heeft gevraagd inzake controle op de handel. Wijzigingen van bijlage III volgen een andere procedure dan een wijziging van bijlagen I en II, zo heeft elk lid het recht om eenzijdig wijzigingen aan te brengen.

Bron: CITES Secretariat